Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011
Εφήμερη κατοίκηση σε πάρκα - Bubble hotel
Bubble hotels
Η τοποθέτηση χώρων ελαφριάς κατασκευής στα πάρκα, δημιουργεί νέους πυρήνες εφήμερης κατοίκησης. Τα πάρκα, χώροι στάσης και περιπάτου, υποδέχονται πλέον μία νέα χρήση.
Read More...
Η τοποθέτηση χώρων ελαφριάς κατασκευής στα πάρκα, δημιουργεί νέους πυρήνες εφήμερης κατοίκησης. Τα πάρκα, χώροι στάσης και περιπάτου, υποδέχονται πλέον μία νέα χρήση.
Park Hotel
Das Park Hotel
Hotel rooms built from giant concrete sewage pipe segments. These tubes placed inside the park. There two park hotels, one in Austria - Ottensheim and the other near Essen in Germany. Each tube weighs 9,5 tonnes – so although some might be tempted to rock or vandalise them, they are incredibly robust and need little maintenance.
Read More...
Hotel rooms built from giant concrete sewage pipe segments. These tubes placed inside the park. There two park hotels, one in Austria - Ottensheim and the other near Essen in Germany. Each tube weighs 9,5 tonnes – so although some might be tempted to rock or vandalise them, they are incredibly robust and need little maintenance.
Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011
Μedia res
της αρχιτεκτονικής
του Γεώργιου Π. Λάββα, ακαδημαϊκού
Το παρόν αφιέρωμα στο θέμα «media res
της αρχιτεκτο-
νικής» δίνει την αφορμή να εκτεθούν
εδώ μερικές σκέψεις
για τη θέση της Αρχιτεκτονικής και την
απήχησή της στη
σύγχρονη κοινωνία.
Η εποχή μας μαζί με τα τόσα
ρηξικέλευθα και ανατρεπτικά
της επιτεύγματα σε ταχύτητα και
ποσότητα, χαρακτηρίζε-
ται επίσης από τις νεότροπες και
πολλαπλές δυνατότητες
σ’ επικοινωνιακούς διαύλους, οι οποίοι
βομβαρδίζουν
καθημερινά με ήχο και εικόνα τη ζωή
μας. Έτσι πέρα από
την καθημερινή αυτή εμπειρία, η έννοια
της Επικοινωνίας
έγινε και ακαδημαϊκό αντικείμενο
σπουδών με τη δημιουρ-
γία τριών ήδη τμημάτων σχετικών στα
ελληνικά ΑΕΙ. Διδα-
σκαλία και έρευνα προς αυτή την
κατεύθυνση προάγουν
ασφαλώς και βοηθούν στην αποσαφήνιση
του εκάστοτε
περιεχομένου κοινών ή ταυτόσημων όρων,
παραστάσεων
και γενικά εννοιών, που κάθε
επιστημονικός ή καλλιτεχνι-
κός κλάδος χρησιμοποιεί στο
επικοινωνιακό του σύστημα.
Η Αρχιτεκτονική έχει στη διάθεσή της
τις περισσότερες
ίσως «γλώσσες» ή επικοινωνιακούς
διαύλους από κάθε
άλλον ακαδημαϊκό κλάδο. Ο λόγος,
τα γραφικά μέσα (σχέ-
διο, διάγραμμα, φωτογραφία, εικαστικά
και κινητικά μέσα)
και η μακέτα είναι μερικά από
αυτά, με τα οποία ο δημι-
ουργός περιβάλλοντος επικοινωνεί αλλά
και αναπτύσσει
τις ικανότητές του για την επίλυση των
σχετικών προβλη-
μάτων.
Ζήσαμε στις περασμένες δεκαετίες σε
διεθνές επίπεδο
την έξαρση στη χρήση λεκτικών μέσων
επικοινωνίας (όπου
πρωτοποριακά π.χ. αρχιτεκτονικά
περιοδικά δημοσίευαν
μόνο κείμενα χωρίς σχέδια) με την
αιτιολογία ότι προηγεί-
ται η διευκρίνιση των προβλημάτων,
(όπως ο εμπορευματι-
κός χαρακτήρας της Αρχιτεκτονικής, η
περιφρόνηση των
πραγματικών αναγκών της ανθρώπινης
οίκησης, η εκμε-
τάλλευση και η κερδοσκοπία γης και
κατοικίας), ώστε να
τεθούν νέοι στόχοι με προγραμματικά
«μανιφέστα». Κατό-
πιν θα μπορούσαν αυτά να
«μεταφραστούν» σε τρισδιά-
στατες μορφικές λύσεις.1 Βέβαια η τότε
σχετική αισιοδοξία
δεν δικαιώθηκε. Τώρα έχουμε επιστρέψει
χωρίς θετικό-
τερο αποτέλεσμα σε μια νέα υπερβολή
στη χρήση γραφι-
κών μέσων λόγω και της ευκολίας
παραγωγής τους, μέσα
από τις δυνατότητες του νέου «βοηθού»
και «δυνάστη»
μας, του CAD ή ηλεκτρονικού
υπολογιστή.
Βέβαια οι επικοινωνιακοί δίαυλοι, που
ήδη αναφέρθηκαν,
εξακολουθούν να είναι όλοι πολύτιμοι.
Η Αρχιτεκτονική
ξεκινά με βιώματα (ευχάριστα,
δυσάρεστα, επιβολής, εντυ-
πωσιασμού, μνημειακότητας κ.ά.) των
οποίων η ανάμνηση
δημιουργεί αισθήματα κι εκείνα
οδηγούν στη συνειδητοποί-
ηση των βιωμάτων. Μέσα από το λεκτικό
απόθεμα της γλώσ-
σας επιλέγονται οι κατάλληλες έννοιες,
όπως λειτουργία,
κατασκευή, μορφή, τεχνοτροπία κ.ά.,
που προσδιορίζουν
και αξιολογούν τα αρχιτεκτονικά έργα,
ώστε να μας κάνουν
ικανούς να διαπιστώνουμε αρετές
και αδυναμίες τους.__
Τα λεκτικά μέσα δεν μπορούν να
καλύψουν βέβαια το
αρχιτεκτονικό γίγνεσθαι στην ολότητά
του. Με τα σχέδια,
τις εικόνες ή τα γραφήματα ως
φορείς πληροφορίας και
επικοινωνίας, (που είναι
ανεξάρτητα από τα όρια του
λόγου, γραπτού ή προφορικού)
μπορούν να εκφραστούν
και να συλληφθούν λεπτές
αποχρώσεις, χαρακτήρας
χώρου και μοτίβα, που προάγουν
και επιλύουν το αρχιτε-
κτονικό πρόβλημα ως μέσα και
εργαλεία σκέψης, πέρα
από τις δυνατότητες της λεκτικής
περιγραφής. Αν
δεχθούμε τη ρήση του L.
Wittgenstein: «τα όρια της
γλώσσας μου σημαίνουν όρια του
κόσμου μου», τότε ο
αρχιτέκτονας έχει στη διάθεσή
του με τη «δεύτερη» αυτή
γλώσσα δουλειάς του άπειρες
δημιουργικές δυνατότητες.
Και τα γραφικά αυτά μέσα έχουν
όμως τα όριά τους, αφού
μπορούν να δώσουν από κακή χρήση
μια εσφαλμένη εντύ-
πωση ή και να εξαπατήσουν από
αδυναμία ή υπερβολική
δεξιότητα του σχεδιαστή και
σήμερα και του σχεδίου με
τον computer. Ο τελευταίος
σίγουρα μας γοητεύει αλλά
και μας τρομοκρατεί με τις
δυνατότητες της εικονικής
πραγματικότητας. Η δεύτερη αυτή
«γλώσσα» απαιτεί εξ
άλλου και αφαιρετική ικανότητα,
τόσο για τη σύλληψη όσο
και για τη σύνθεση και την
ανάγνωση και κατανόηση της
εικονιζόμενης αρχιτεκτονικής
δημιουργίας.
Η τρίτη και ίσως εκείνη που
υπερτερεί των δύο άλλων
δυνατοτήτων έρευνας κι
επικοινωνίας στη δουλειά μας,
είναι η μακέτα, ως τρισδιάστατη,
ρεαλιστική απεικόνιση
αρχιτεκτονικών μορφών. Επιτρέπει
την εξέταση των ιδιοτή-
των ενός κτίσματος από πολλές
θέσεις και επίπεδα παρα-
τήρησης και διευκολύνει άμεσα
την αντίληψη του βιώματος
του έργου τόσο στο χώρο όσο και
στο χρόνο.
*
Οι αρχιτεκτονικές «γλώσσες» που
σκιαγραφήθηκαν παρα-
πάνω δεν είναι μόνο μέσα επικοινωνίας
ή έκφρασης αλλά
και μέσα έρευνας και προσέγγισης
των προβλημάτων. Ο
αρχιτέκτονας και ο πολεοδόμος μ’
αυτές σκέπτεται,
εκφράζεται και διαμορφώνει την
πραγματικότητα, μια
πραγματικότητα πολυσύνθετη και
πολύτροπη όπως και οι
γλώσσες της, σύμφωνα με τον
διάσημο γλωσσολόγο
Benjamin Whorf: «όλη η σκέψη
γίνεται μέσα στη γλώσσα
και κάθε γλώσσα είναι ένα
ανεξάρτητο πελώριο δομικό
σύστημα».
Θα περίμενε κανείς ότι με τέτοιο επικοινωνιακό
οπλισμό οι
αρχιτέκτονες θα είχαν κατακτήσει
μια πρώτη θέση στον
κοινωνικό χώρο τοποθετώντας και
αναδεικνύοντας το κτι-
σμένο περιβάλλον στο πρώτο
ποιοτικό επίπεδο ως κοινω-
νικό αγαθό, που εξ ορισμού
είναι. Δυστυχώς όμως βιώ-
νουμε μια ολοένα αυξανόμενη
αρνητική ένταση σ’ όλες τις
οικιστικές κλίμακες –την
ποιότητα του σπιτιού, του δρό-
μου, της πλατείας, της πόλης,
της μεγαλούπολης– οι
οποίες δεν προσφέρουν κατά
κανόνα και στην πλειοψηφία
τους φυσιολογικές και
ψυχολογικές παραμέτρους στην
ανθρώπινη ύπαρξη. Οι
επικοινωνιακοί δίαυλοι στις σημερι-
νές «λεωφόρους της πληροφορίας»
(Infobahn) μαζί με
την πρωτοφανή εξουσία των ΜΜΕ,
θα μπορούσαν ν’ απο-
τρέψουν αυτή την αδιέξοδη
προοπτική του οικιστικού αγα-
θού. Αρκεί οι αρχιτέκτονες και
οι πολεοδόμοι να συνειδη-
τοποιήσουμε το νέο ρόλο μας, που
είναι διττός: τόσο να
μελετούμε, να ερευνούμε, να
επεμβαίνουμε με αντίσταση
και συμβολή στα νέα νομοθετικά
πλαίσια για τον ορθό σχε-
διασμό της πολεοδομίας και της
αρχιτεκτονικής στην
εποχή του «ηλεκτρονικού
ανθρώπου», όσο και να αγωνιζό-
μαστε επικοινωνιακά για τη
συνειδητή συμπαράσταση της
ευρύτερης κοινωνίας στην
κατάκτηση αυτού του αγαθού.
Σημείωση
1. Αυτή η τάση διατηρείται κι
εδώ ακόμα και μάλιστα σ’ ακαδημαϊ-
κούς
χώρους ως μορφή «αρχιτεκτολογίας».
Ελληνικότητα και αρχιτεκτονική
Του ΤΑΣΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
«Ελληνικότητα», μια έννοια πλήρως παρεξηγημένη, που καταδυναστεύει πάνω από έναν αιώνα τώρα τόσο τον χώρο των αρχιτεκτόνων όσο και γενικότερα τον χώρο της ελληνικής διανόησης.
Μια έννοια που ίσως σε άλλες ιστορικές στιγμές κάτι να σήμαινε, αφού προσπαθούσε να προσδιορίσει την εθνική ταυτότητα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ή, αργότερα, να βοηθήσει να ξαναβρεθεί το χαμένο όραμα του Ελληνισμού μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά σήμερα δημιουργεί μεγάλη ιδεολογική σύγχυση σε όλους τους τομείς της τέχνης, της αρχιτεκτονικής, ακόμη και της καθημερινής μας ζωής. Κάθε τόσο κάνει ξανά την εμφάνισή της και μας κατατρύχει, όπως για παράδειγμα στις μέρες μας, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος μέσα στη νέα πολυπολιτισμική πραγματικότητα που βιώνουμε στον τόπο μας.
Τ. Ζενέτος, Κατοικία στη Γλυφάδα, 1961. Ενα από τα χαρακτηριστικά δείγματα της δουλειάς του. Κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του 1990. Φωτογραφία και προοπτικό σχέδιο
Σαν κατά κάποιο τρόπο να είμαστε αναγκασμένοι να τοποθετούμαστε πάντα σε σχέση μ' αυτήν, αυτή να καθορίζει με έναν τρόπο υποδόριο, αρνητικά ή θετικά, τη θέση ενός έργου τέχνης, μιας αρχιτεκτονικής άποψης. Και όταν γίνεται προσπάθεια η έννοια αυτή να προσδιοριστεί στον χώρο της αρχιτεκτονικής, για παράδειγμα, τις περισσότερες φορές σταματά σε γραφικά αναμασήματα της «παράδοσης», σε μορφολογικές μόνον αναφορές και εικονογραφικές μιμήσεις που στερούνται περιεχομένου ή, στην καλύτερη περίπτωση, σε αφηρημένα ζητήματα αναλογιών, κλίμακας κ.λπ. Ο υποτιθέμενος «γνήσιος ελληνικός χαρακτήρας» που αναζητείται στο αρχιτεκτόνημα είναι κάτι ακαθόριστο και νεφελώδες.
Ο ρόλος της παράδοσης
Η παράδοση αιώνων στον τόπο μας, με τα συγκλονιστικά ερείπια, λειτουργεί διπλά: άλλοτε ως κινητήρια δύναμη άλλοτε ως παράμετρος ανυπέρβλητη, είναι ταυτόχρονα ευχή και κατάρα. Απαιτεί μεγάλη προσπάθεια να μην εγκλωβιστείς μέσα στη μαγνητική της έλξη και να μπορέσεις να προχωρήσεις ελεύθερος, προσπαθώντας να ερμηνεύσεις τη συλλογική πραγματικότητα γύρω σου, αφήνοντας πάνω της και το δικό σου προσωπικό χνάρι, κατά πώς έχεις ευθύνη.
Οι σημαντικές στιγμές στην ιστορία της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής ήταν εκείνες όπου η αρχιτεκτονική δημιουργία λειτούργησε απελευθερωμένη από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, μακριά από κάθε εσωστρέφεια και απομονωτισμό. Οταν κατάφερε να αποκωδικοποιήσει και να κατανοήσει τη βαθύτερη ουσία που βρίσκεται σε κάθε τοπική παράδοση, αλλά ταυτόχρονα και στη ζωντανή πραγματικότητα τής εποχής της και να την εκφράσει με σύγχρονο τρόπο, προσδίδοντάς της νέο περιεχόμενο. Γιατί ούτως ή άλλως κάθε άξιο έργο δεν μπορεί παρά να βασίζεται σ' αυτό που προϋπήρχε και ταυτόχρονα να «τρεμοπαίζουν πάνω του οι ανταύγειες του μέλλοντος», που έλεγε ο Αντρέ Μπρετόν.
Πολλοί αρχιτέκτονες αλλά και καλλιτέχνες αναφέρονται ως «θεματοφύλακες» κατά κάποιον τρόπο της «ελληνικότητας», ως συνεχιστές τού μεγάλου ιδεώδους της φυλής, έτσι που αυτή η συνέχεια να μην μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Και είναι αρκετοί εκείνοι, κριτικοί, ιστορικοί, ακόμη και οι ίδιοι οι αρχιτέκτονες, που συνειδητά είτε ασυνείδητα βοήθησαν να εδραιωθεί μια τέτοια άποψη, που στην ουσία βασίζεται στην τάση αποκλεισμού κάθε μη «ελληνικής» επίδρασης με κεντρικό σύνθημα «επιστροφή στις ρίζες».
Αλλά, μην τυχόν και μια τέτοια θέση είναι στη βάση της οπισθοδρομική και αντιδραστική; Μήπως αποκλείει πολύ σημαντικούς αρχιτέκτονες ή καλλιτέχνες γενικότερα, που δεν ενδιαφέρθηκαν για τη στενή ερμηνεία της συνέχειας αυτής, αλλά ενδεχομένως για μιαν άλλη, ίσως πιο δύσκολη; Τη συνέχεια της οικουμενικής διανόησης, της διανόησης που δεν γνωρίζει σύνορα και αναφέρεται σε όλους τους ανθρώπους. Της αρχιτεκτονικής εκείνης που δεν την ενδιαφέρει να αποδείξει τίποτα, μακριά από ψεύτικες ωραιοποιήσεις και κολακείες, αλλά που εκφράζει τη βαθύτερη αλήθεια της ύπαρξής της, να στεγάσει σε κάθε ιστορική συγκυρία όσο το δυνατόν καλύτερα την ανθρώπινη ανάγκη, τη ζωή.
Αλλωστε, σε ποια Ελλάδα αναφερόμαστε; Λες και η κοινωνία μας είναι ενιαία και μονολιθική, ότι δεν υπάρχουν διαφορετικές ή εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Φωνές τόσο ίδιες στην ουσία τους υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν ανεξάρτητα από εθνικές ιδιαιτερότητες. Αυτό που τις ενώνει και τις φέρνει κοντά δεν είναι τα εθνικά χαρακτηριστικά, αλλά η κοινή αντιμετώπιση της ζωής, τα ίδια κοινωνικά προβλήματα, οι ίδιες αγωνίες, τα ίδια βάσανα.
Σταυροδρόμι πολιτισμών
Γιατί αν κάτι χαρακτήριζε -και χαρακτηρίζει ακόμη- τον τόπο μας είναι το γεγονός ότι αποτελούσε πάντοτε σταυροδρόμι πολιτισμών. Ενα σταυροδρόμι Ανατολής- Δύσης αλλά και Βορρά - Νότου, με πολιτισμούς πολύ παλιούς και μεγάλους να συναντιούνται. Μέσα από τη συνύπαρξη αυτή, την ώσμωση των διαφορετικών ιδεών, γεννήθηκε το νέο και το ουσιαστικό. Οι ιδέες δεν γνωρίζουν σύνορα, γλώσσα, θρησκεία, χρώμα, δεν περιορίζονται σ' έναν συγκεκριμένο τόπο.
Σημασία έχει να κατανοούμε και να κρίνουμε την κάθε αρχιτεκτονική δημιουργία ξεχωριστά ως αυτόνομη οντότητα, ενταγμένη στις συνθήκες τής εποχής της και όχι, για λόγους ευκολίας ή ανούσιας ταξινόμησης, να προσπαθούμε να την κατατάξουμε με αυθαίρετο τρόπο στην τάδε ή τη δείνα κατηγορία.
Ετσι θα μπορούσε η αρχιτεκτονική του Τάκη Ζενέτου, για παράδειγμα, που θεωρείται «διεθνής», σε αντιδιαστολή με άλλες που χαρακτηρίζονται με περισσή ευκολία «ελληνικές», να μας ενδιαφέρει και να αξίζει περισσότερο την προσοχή μας. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι αν η αρχιτεκτονική είναι καλή, και τα κτίρια που σχεδίασε και μας άφησε ως πολύτιμη κληρονομιά ο Ζενέτος ήταν εξαίρετα! Βασίζονταν σε αρχές ουσιαστικές, αλλά κυρίως στο ανήσυχο πνεύμα του δημιουργού τους. Εχουν μια καθαρότητα μοναδική, είναι αυθεντικά και δεν προσπαθούν να είναι κάτι άλλο από αυτό που λένε, ούτε να μιμηθούν και να αντιγράψουν τα ξενόφερτα πρότυπα και τις εφήμερες μόδες της εποχής.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως τα κτίρια αυτά -όπως και άλλων Ελλήνων αρχιτεκτόνων- η κοινωνία μας δεν τα κατάλαβε, δεν τα προστάτεψε ως εξαιρετικά δείγματα που διηγούνται με τον καλύτερο τρόπο την ιστορία του ελληνικού μοντερνισμού. Πάντοτε τα θεωρούσε «ξένο» σώμα, αφού δεν παρέπεμπαν σε γνωστές μορφές που απλουστευτικά θεωρούνταν «ελληνικές». Κορυφαία στιγμή υπήρξε ο «τεμαχισμός» και η καταστροφή, από την ίδια μάλιστα την πολιτεία, του εργοστασίου ΦΙΞ και οι λίγες φωνές διαμαρτυρίας που ακούστηκαν προέρχονταν μόνον από τον χώρο των αρχιτεκτόνων, αφού οι πολίτες της Αθήνας στην πλειονότητά τους αδυνατούσαν να κατανοήσουν τη μεγάλη αρχιτεκτονική αξία ενός ακόμη «γκρίζου» κτιρίου.
Η τέχνη και η αρχιτεκτονική όμως στις καλύτερες στιγμές τους έχουν ανατρεπτικό χαρακτήρα! Ρόλος τους είναι να λειτουργούν κριτικά στη μία και μοναδική πραγματικότητα που παρουσιάζεται, βγάζοντας στην επιφάνεια και αναδεικνύοντας τις άπειρες εκδοχές και ερμηνείες της. Απέναντι στον ελληνοκεντρισμό, που λειτουργεί ως παράγοντας εφησυχασμού και νάρκωσης, δεν βρίσκεται η άνευ όρων προσχώρηση σε μια υποτιθέμενη διεθνή πρωτοπορία. Το δίλημμα «τοπικό ή διεθνές» είναι ψεύτικο και το μόνο που καταφέρνει είναι να διαιωνίζει το κυρίαρχο πολιτισμικό μοντέλο που επικρατεί χρόνια τώρα στον τόπο μας.
Αναχρονιστικά δόγματα
Ισως, αν μπορέσουμε να απεξαρτηθούμε από αυτό που στενά και εικονογραφικά μόνο αποτελεί την παράδοσή μας, κόβοντας οριστικά το συρματόπλεγμα που μας φυλακίζει μέσα σε αναχρονιστικά δόγματα και μύθους, και κοιτάξουμε κατευθείαν την ψυχή και την καρδιά μας ελεύθεροι, τότε μόνο μπορεί να είμαστε σε θέση κάτι να κάνουμε. Να εκφράσουμε δηλαδή με ειλικρίνεια τους δισταγμούς, τις αγωνίες, τις αντιφάσεις, τα διλήμματα μας την πολλαπλή και ρευστή πραγματικότητα που υπάρχει γύρω μας.
Μπορεί η αλήθεια και το δίδαγμα που αναζητούμε να βρίσκονται δίπλα μας, στο ταπεινό αυθαίρετο με τις αναμονές στην ταράτσα που κτίζεται σε όλες τις χώρες, με πανομοιότυπο σχεδόν τρόπο. Ενα αυθαίρετο που δεν έχει συγκεκριμένη πατρίδα ή πιστοποιητικά εντοπιότητας, κτισμένο όμως με τα όνειρα και τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής. Αυτό το «διεθνές» διαχρονικό σπιτάκι με τα ευτελή υλικά κατασκευής, συσσωρεύει μέσα στον ελάχιστο χώρο του όλη την ουσία της αρχιτεκτονικής.
* Καθηγητής Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων στο ΕΜΠ
Read More...
«Ελληνικότητα», μια έννοια πλήρως παρεξηγημένη, που καταδυναστεύει πάνω από έναν αιώνα τώρα τόσο τον χώρο των αρχιτεκτόνων όσο και γενικότερα τον χώρο της ελληνικής διανόησης.
Μια έννοια που ίσως σε άλλες ιστορικές στιγμές κάτι να σήμαινε, αφού προσπαθούσε να προσδιορίσει την εθνική ταυτότητα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ή, αργότερα, να βοηθήσει να ξαναβρεθεί το χαμένο όραμα του Ελληνισμού μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά σήμερα δημιουργεί μεγάλη ιδεολογική σύγχυση σε όλους τους τομείς της τέχνης, της αρχιτεκτονικής, ακόμη και της καθημερινής μας ζωής. Κάθε τόσο κάνει ξανά την εμφάνισή της και μας κατατρύχει, όπως για παράδειγμα στις μέρες μας, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος μέσα στη νέα πολυπολιτισμική πραγματικότητα που βιώνουμε στον τόπο μας.
Τ. Ζενέτος, Κατοικία στη Γλυφάδα, 1961. Ενα από τα χαρακτηριστικά δείγματα της δουλειάς του. Κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του 1990. Φωτογραφία και προοπτικό σχέδιο
Σαν κατά κάποιο τρόπο να είμαστε αναγκασμένοι να τοποθετούμαστε πάντα σε σχέση μ' αυτήν, αυτή να καθορίζει με έναν τρόπο υποδόριο, αρνητικά ή θετικά, τη θέση ενός έργου τέχνης, μιας αρχιτεκτονικής άποψης. Και όταν γίνεται προσπάθεια η έννοια αυτή να προσδιοριστεί στον χώρο της αρχιτεκτονικής, για παράδειγμα, τις περισσότερες φορές σταματά σε γραφικά αναμασήματα της «παράδοσης», σε μορφολογικές μόνον αναφορές και εικονογραφικές μιμήσεις που στερούνται περιεχομένου ή, στην καλύτερη περίπτωση, σε αφηρημένα ζητήματα αναλογιών, κλίμακας κ.λπ. Ο υποτιθέμενος «γνήσιος ελληνικός χαρακτήρας» που αναζητείται στο αρχιτεκτόνημα είναι κάτι ακαθόριστο και νεφελώδες.
Ο ρόλος της παράδοσης
Η παράδοση αιώνων στον τόπο μας, με τα συγκλονιστικά ερείπια, λειτουργεί διπλά: άλλοτε ως κινητήρια δύναμη άλλοτε ως παράμετρος ανυπέρβλητη, είναι ταυτόχρονα ευχή και κατάρα. Απαιτεί μεγάλη προσπάθεια να μην εγκλωβιστείς μέσα στη μαγνητική της έλξη και να μπορέσεις να προχωρήσεις ελεύθερος, προσπαθώντας να ερμηνεύσεις τη συλλογική πραγματικότητα γύρω σου, αφήνοντας πάνω της και το δικό σου προσωπικό χνάρι, κατά πώς έχεις ευθύνη.
Οι σημαντικές στιγμές στην ιστορία της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής ήταν εκείνες όπου η αρχιτεκτονική δημιουργία λειτούργησε απελευθερωμένη από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος, μακριά από κάθε εσωστρέφεια και απομονωτισμό. Οταν κατάφερε να αποκωδικοποιήσει και να κατανοήσει τη βαθύτερη ουσία που βρίσκεται σε κάθε τοπική παράδοση, αλλά ταυτόχρονα και στη ζωντανή πραγματικότητα τής εποχής της και να την εκφράσει με σύγχρονο τρόπο, προσδίδοντάς της νέο περιεχόμενο. Γιατί ούτως ή άλλως κάθε άξιο έργο δεν μπορεί παρά να βασίζεται σ' αυτό που προϋπήρχε και ταυτόχρονα να «τρεμοπαίζουν πάνω του οι ανταύγειες του μέλλοντος», που έλεγε ο Αντρέ Μπρετόν.
Πολλοί αρχιτέκτονες αλλά και καλλιτέχνες αναφέρονται ως «θεματοφύλακες» κατά κάποιον τρόπο της «ελληνικότητας», ως συνεχιστές τού μεγάλου ιδεώδους της φυλής, έτσι που αυτή η συνέχεια να μην μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Και είναι αρκετοί εκείνοι, κριτικοί, ιστορικοί, ακόμη και οι ίδιοι οι αρχιτέκτονες, που συνειδητά είτε ασυνείδητα βοήθησαν να εδραιωθεί μια τέτοια άποψη, που στην ουσία βασίζεται στην τάση αποκλεισμού κάθε μη «ελληνικής» επίδρασης με κεντρικό σύνθημα «επιστροφή στις ρίζες».
Αλλά, μην τυχόν και μια τέτοια θέση είναι στη βάση της οπισθοδρομική και αντιδραστική; Μήπως αποκλείει πολύ σημαντικούς αρχιτέκτονες ή καλλιτέχνες γενικότερα, που δεν ενδιαφέρθηκαν για τη στενή ερμηνεία της συνέχειας αυτής, αλλά ενδεχομένως για μιαν άλλη, ίσως πιο δύσκολη; Τη συνέχεια της οικουμενικής διανόησης, της διανόησης που δεν γνωρίζει σύνορα και αναφέρεται σε όλους τους ανθρώπους. Της αρχιτεκτονικής εκείνης που δεν την ενδιαφέρει να αποδείξει τίποτα, μακριά από ψεύτικες ωραιοποιήσεις και κολακείες, αλλά που εκφράζει τη βαθύτερη αλήθεια της ύπαρξής της, να στεγάσει σε κάθε ιστορική συγκυρία όσο το δυνατόν καλύτερα την ανθρώπινη ανάγκη, τη ζωή.
Αλλωστε, σε ποια Ελλάδα αναφερόμαστε; Λες και η κοινωνία μας είναι ενιαία και μονολιθική, ότι δεν υπάρχουν διαφορετικές ή εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Φωνές τόσο ίδιες στην ουσία τους υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν ανεξάρτητα από εθνικές ιδιαιτερότητες. Αυτό που τις ενώνει και τις φέρνει κοντά δεν είναι τα εθνικά χαρακτηριστικά, αλλά η κοινή αντιμετώπιση της ζωής, τα ίδια κοινωνικά προβλήματα, οι ίδιες αγωνίες, τα ίδια βάσανα.
Σταυροδρόμι πολιτισμών
Γιατί αν κάτι χαρακτήριζε -και χαρακτηρίζει ακόμη- τον τόπο μας είναι το γεγονός ότι αποτελούσε πάντοτε σταυροδρόμι πολιτισμών. Ενα σταυροδρόμι Ανατολής- Δύσης αλλά και Βορρά - Νότου, με πολιτισμούς πολύ παλιούς και μεγάλους να συναντιούνται. Μέσα από τη συνύπαρξη αυτή, την ώσμωση των διαφορετικών ιδεών, γεννήθηκε το νέο και το ουσιαστικό. Οι ιδέες δεν γνωρίζουν σύνορα, γλώσσα, θρησκεία, χρώμα, δεν περιορίζονται σ' έναν συγκεκριμένο τόπο.
Σημασία έχει να κατανοούμε και να κρίνουμε την κάθε αρχιτεκτονική δημιουργία ξεχωριστά ως αυτόνομη οντότητα, ενταγμένη στις συνθήκες τής εποχής της και όχι, για λόγους ευκολίας ή ανούσιας ταξινόμησης, να προσπαθούμε να την κατατάξουμε με αυθαίρετο τρόπο στην τάδε ή τη δείνα κατηγορία.
Ετσι θα μπορούσε η αρχιτεκτονική του Τάκη Ζενέτου, για παράδειγμα, που θεωρείται «διεθνής», σε αντιδιαστολή με άλλες που χαρακτηρίζονται με περισσή ευκολία «ελληνικές», να μας ενδιαφέρει και να αξίζει περισσότερο την προσοχή μας. Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι αν η αρχιτεκτονική είναι καλή, και τα κτίρια που σχεδίασε και μας άφησε ως πολύτιμη κληρονομιά ο Ζενέτος ήταν εξαίρετα! Βασίζονταν σε αρχές ουσιαστικές, αλλά κυρίως στο ανήσυχο πνεύμα του δημιουργού τους. Εχουν μια καθαρότητα μοναδική, είναι αυθεντικά και δεν προσπαθούν να είναι κάτι άλλο από αυτό που λένε, ούτε να μιμηθούν και να αντιγράψουν τα ξενόφερτα πρότυπα και τις εφήμερες μόδες της εποχής.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως τα κτίρια αυτά -όπως και άλλων Ελλήνων αρχιτεκτόνων- η κοινωνία μας δεν τα κατάλαβε, δεν τα προστάτεψε ως εξαιρετικά δείγματα που διηγούνται με τον καλύτερο τρόπο την ιστορία του ελληνικού μοντερνισμού. Πάντοτε τα θεωρούσε «ξένο» σώμα, αφού δεν παρέπεμπαν σε γνωστές μορφές που απλουστευτικά θεωρούνταν «ελληνικές». Κορυφαία στιγμή υπήρξε ο «τεμαχισμός» και η καταστροφή, από την ίδια μάλιστα την πολιτεία, του εργοστασίου ΦΙΞ και οι λίγες φωνές διαμαρτυρίας που ακούστηκαν προέρχονταν μόνον από τον χώρο των αρχιτεκτόνων, αφού οι πολίτες της Αθήνας στην πλειονότητά τους αδυνατούσαν να κατανοήσουν τη μεγάλη αρχιτεκτονική αξία ενός ακόμη «γκρίζου» κτιρίου.
Η τέχνη και η αρχιτεκτονική όμως στις καλύτερες στιγμές τους έχουν ανατρεπτικό χαρακτήρα! Ρόλος τους είναι να λειτουργούν κριτικά στη μία και μοναδική πραγματικότητα που παρουσιάζεται, βγάζοντας στην επιφάνεια και αναδεικνύοντας τις άπειρες εκδοχές και ερμηνείες της. Απέναντι στον ελληνοκεντρισμό, που λειτουργεί ως παράγοντας εφησυχασμού και νάρκωσης, δεν βρίσκεται η άνευ όρων προσχώρηση σε μια υποτιθέμενη διεθνή πρωτοπορία. Το δίλημμα «τοπικό ή διεθνές» είναι ψεύτικο και το μόνο που καταφέρνει είναι να διαιωνίζει το κυρίαρχο πολιτισμικό μοντέλο που επικρατεί χρόνια τώρα στον τόπο μας.
Αναχρονιστικά δόγματα
Ισως, αν μπορέσουμε να απεξαρτηθούμε από αυτό που στενά και εικονογραφικά μόνο αποτελεί την παράδοσή μας, κόβοντας οριστικά το συρματόπλεγμα που μας φυλακίζει μέσα σε αναχρονιστικά δόγματα και μύθους, και κοιτάξουμε κατευθείαν την ψυχή και την καρδιά μας ελεύθεροι, τότε μόνο μπορεί να είμαστε σε θέση κάτι να κάνουμε. Να εκφράσουμε δηλαδή με ειλικρίνεια τους δισταγμούς, τις αγωνίες, τις αντιφάσεις, τα διλήμματα μας την πολλαπλή και ρευστή πραγματικότητα που υπάρχει γύρω μας.
Μπορεί η αλήθεια και το δίδαγμα που αναζητούμε να βρίσκονται δίπλα μας, στο ταπεινό αυθαίρετο με τις αναμονές στην ταράτσα που κτίζεται σε όλες τις χώρες, με πανομοιότυπο σχεδόν τρόπο. Ενα αυθαίρετο που δεν έχει συγκεκριμένη πατρίδα ή πιστοποιητικά εντοπιότητας, κτισμένο όμως με τα όνειρα και τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής. Αυτό το «διεθνές» διαχρονικό σπιτάκι με τα ευτελή υλικά κατασκευής, συσσωρεύει μέσα στον ελάχιστο χώρο του όλη την ουσία της αρχιτεκτονικής.
* Καθηγητής Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων στο ΕΜΠ
Takis Zenetos
Ο Τάκης (Παναγιώτης) Ζενέτος (1926-1977)
ήταν Έλληνας μοντερνιστής αρχιτέκτονας. Γεννήθηκε στην Αθήνα και υπήρξε μέλος της ΕΠΟΝ. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Παρίσι, ήταν μαθητής του Λε Κορμπυζιέ και αποφοίτησε το 1954.
Read More...
ήταν Έλληνας μοντερνιστής αρχιτέκτονας. Γεννήθηκε στην Αθήνα και υπήρξε μέλος της ΕΠΟΝ. Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Παρίσι, ήταν μαθητής του Λε Κορμπυζιέ και αποφοίτησε το 1954.
Στα σημαντικότερα έργα του, μεταξύ 1953 και 1977, είναι ο σχεδιασμός του εργοστασίου ζυθοποιίας ΦΙΞ στην λεωφόρο Συγγρού μαζί με τον Μαργαρίτη Αποστολίδη, το μεταλλικό θέατρο του Λυκαβηττού (1965), το "Στρογγυλό σχολείο" στον Αγ. Δημήτριο (1969), και η "Κατοικία στο Καβούρι" (1961) μαζί με τον Μαργαρίτη Αποστολίδη
που πλέον έχει κατεδαφιστεί. Από την αρχή της επαγγελματικής του
σταδιοδρομίας ασχολήθηκε ερευνητικά με την μελλοντική εξάπλωση της
ηλεκτρονικής κουλτούρας. Αποτέλεσμα αυτής της μελέτης του είναι το όραμα
για την πόλη του μέλλοντος με τίτλο Ηλεκτρονική Πολεοδομία (1971). Ο Zενέτος ολοκλήρωσε συνολικά 120 έργα, ανάμεσα στα οποία είναι το χωροταξικό σχέδιο του Λεκανοπεδίου Αττικής, πολλά βιομηχανικά κτήρια καθώς και σημαντικές πολυκατοικίες και μονοκατοικίες.
Τα λιγοστά εναπομείναντα μοντέρνα κτίρια που σχεδίασε είναι, πολλές
φορές, υπό συζήτηση για κατεδάφιση. Μέρος του κτιρίου του ΦΙΞ
κατεδαφίστηκε το 1994 για την κατασκευή του ομώνυμου σταθμού Συγγρού-Φιξ του μετρό της Αθήνας ενώ στο μέρος που απέμεινε θα στεγαστεί, μετά τη μετασκευή του, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Ο Τάκης Ζενέτος αυτοκτόνησε το 1977 πέφτοντας από το μπαλκόνι του σπιτιού του στο Κολωνάκι.
Jurmala Hotel Architecture Competition, Latvia
10 Oct registration closing date
15 Oct submission deadline
All interested architects are invited to partake in an open international competition for a new 4 star hotel in Jurmala, Latvia. The resort city, located on the coast of the Baltic Sea, is well known for its musical heritage, and the hotel will express elements related to music in its design concept.
pictures from Architecture Competition organisers
The history of Jurmala has long been tied together with the musical character of the Baltic Sea – the sound of waves crashing on the beach, the whistling of old pine trees in the wind, the shrieking seagulls in the sky, the shifting sand under your feet, and even the distant chime of the leaving train – all of this and more creates a whole symphony in the memories of everyone who has ever been here.
Thanks to this naturally musical setting, Jurmala has become a centre for concerts and other musical life of Latvia, and a place where composers, poets and singers come to find inspiration. Building on this theme, the concept of the new hotel will also be rooted in the world of music.
The project will be a full service 4-star hotel with a restaurant, bar, conference area, small acoustic concert hall, swimming pool and leisure area. The hotel shall feature not more than 120 rooms.
Competition schedule:
Official announcement for competition: 24.08.11
Participant registration: 26.08.11 - 10.10.11
Questions/inquiries: 26.08.11 - 10.10.11
Deadline for entry submission: 15.10.11
Selection and declaration of awards: 16.10.11 - 19.10.11
Award ceremony for selected works: 19.10.11
Prizes and awards:
- One first place award, with the prize money of 10,000 €
- Two second place awards, with the prize money of 5,000 € each
- Three third place awards, with the prize money of 2,500 € each
OFFICIAL SITE
Read More...
15 Oct submission deadline
All interested architects are invited to partake in an open international competition for a new 4 star hotel in Jurmala, Latvia. The resort city, located on the coast of the Baltic Sea, is well known for its musical heritage, and the hotel will express elements related to music in its design concept.
pictures from Architecture Competition organisers
The history of Jurmala has long been tied together with the musical character of the Baltic Sea – the sound of waves crashing on the beach, the whistling of old pine trees in the wind, the shrieking seagulls in the sky, the shifting sand under your feet, and even the distant chime of the leaving train – all of this and more creates a whole symphony in the memories of everyone who has ever been here.
Thanks to this naturally musical setting, Jurmala has become a centre for concerts and other musical life of Latvia, and a place where composers, poets and singers come to find inspiration. Building on this theme, the concept of the new hotel will also be rooted in the world of music.
The project will be a full service 4-star hotel with a restaurant, bar, conference area, small acoustic concert hall, swimming pool and leisure area. The hotel shall feature not more than 120 rooms.
Competition schedule:
Official announcement for competition: 24.08.11
Participant registration: 26.08.11 - 10.10.11
Questions/inquiries: 26.08.11 - 10.10.11
Deadline for entry submission: 15.10.11
Selection and declaration of awards: 16.10.11 - 19.10.11
Award ceremony for selected works: 19.10.11
Prizes and awards:
- One first place award, with the prize money of 10,000 €
- Two second place awards, with the prize money of 5,000 € each
- Three third place awards, with the prize money of 2,500 € each
OFFICIAL SITE
Bird College Design Competition
Bird College - Dance, Music & Theatre Performance
12 Oct 2pm Expressions of Interest deadline
RIBA Competitions is pleased to announce the launch of a new Invited Design Competition on behalf of Bird College, Sidcup. Expressions of Interest are sought from architect-led design teams with exceptional design skills for the redevelopment of the College’s facilities.
Bird College is an internationally renowned provider of education and professional training in dance, music and theatre performance. Bird College prides itself on providing access to world-class training for talented performers with many graduates securing work in America, Europe and beyond. The relationship and understanding that Bird College enjoys with the industry ensures that its students are well prepared to make a successful transition to fully-fledged professionals and there is a strong presence of Bird College alumni within West End musical theatre. As well as delivering Degree programmes accredited by the University of Greenwich and a National Diploma in Professional Musical Theatre validated by Trinity College London, Bird College is the provider of music and junior dance services for the London Borough of Bexley.
The College is currently based in buildings over three sites in residential Sidcup which are owned or leased by the Doreen Bird Foundation, and in order to accommodate increased student numbers, additional space is rented in other nearby facilities. This provides a total of ~4,500m2 of accommodation and results in the College operating from six different places on a daily basis. The College wishes to improve its facilities to match the best in the sector and create an exciting new teaching and learning resource for the benefit of students, staff and the wider community of Bexley. Feasibility studies have indicated that a capital project in the region of GBP £13million is possible and the College has identified a wish list for up to 6,000m2 of accommodation. The appointed design team will work with the College to establish the best use of existing and new buildings, consolidating College facilities on more than one of the existing sites or other(s).
Following the pre-qualification phase, up to six teams (which will also need to include the services of a structural engineer, M&E engineer and quantity surveyor as a minimum), will be invited to develop possible design approaches for the project. Each short-listed team will receive an honorarium payment of £5,000 (+VAT) and be invited to present their proposals to a Jury Panel at a final assessment. The Jury Panel will include representatives from Bird College, together with Laura Lee (CEO of the Maggie’s Centres), Prof. Anthony Bowne (Principal, Trinity Laban Conservatoire of Music & Dance), June Denton (Founder, VThree Ltd) and Greg Penoyre (Penoyre & Prasad LLP) acting as the RIBA Architect Advisor.
Shirley Coen, Principal and Chief Executive of Bird College commented: ‘I am delighted to be working in partnership with the RIBA on this competition to find a design team to help us deliver our vision for the future of Bird College. This is a thrilling moment in time, for us, and we are excited about not only the end result but the journey that we are embarking upon. RIBA has been fantastic in helping us this far and I have no doubt will hand hold us all the way to the conclusion’.
For further details about the Bird College Competition and how to register for the competition please visit www.architecture.com/competitions and follow the link to Live Competitions. Please note that the deadline for receipt of Expressions of Interest is 2.00pm on Wednesday 12 October 2011.
OFFICIAL LINK
Read More...
12 Oct 2pm Expressions of Interest deadline
RIBA Competitions is pleased to announce the launch of a new Invited Design Competition on behalf of Bird College, Sidcup. Expressions of Interest are sought from architect-led design teams with exceptional design skills for the redevelopment of the College’s facilities.
Bird College is an internationally renowned provider of education and professional training in dance, music and theatre performance. Bird College prides itself on providing access to world-class training for talented performers with many graduates securing work in America, Europe and beyond. The relationship and understanding that Bird College enjoys with the industry ensures that its students are well prepared to make a successful transition to fully-fledged professionals and there is a strong presence of Bird College alumni within West End musical theatre. As well as delivering Degree programmes accredited by the University of Greenwich and a National Diploma in Professional Musical Theatre validated by Trinity College London, Bird College is the provider of music and junior dance services for the London Borough of Bexley.
The College is currently based in buildings over three sites in residential Sidcup which are owned or leased by the Doreen Bird Foundation, and in order to accommodate increased student numbers, additional space is rented in other nearby facilities. This provides a total of ~4,500m2 of accommodation and results in the College operating from six different places on a daily basis. The College wishes to improve its facilities to match the best in the sector and create an exciting new teaching and learning resource for the benefit of students, staff and the wider community of Bexley. Feasibility studies have indicated that a capital project in the region of GBP £13million is possible and the College has identified a wish list for up to 6,000m2 of accommodation. The appointed design team will work with the College to establish the best use of existing and new buildings, consolidating College facilities on more than one of the existing sites or other(s).
Following the pre-qualification phase, up to six teams (which will also need to include the services of a structural engineer, M&E engineer and quantity surveyor as a minimum), will be invited to develop possible design approaches for the project. Each short-listed team will receive an honorarium payment of £5,000 (+VAT) and be invited to present their proposals to a Jury Panel at a final assessment. The Jury Panel will include representatives from Bird College, together with Laura Lee (CEO of the Maggie’s Centres), Prof. Anthony Bowne (Principal, Trinity Laban Conservatoire of Music & Dance), June Denton (Founder, VThree Ltd) and Greg Penoyre (Penoyre & Prasad LLP) acting as the RIBA Architect Advisor.
Shirley Coen, Principal and Chief Executive of Bird College commented: ‘I am delighted to be working in partnership with the RIBA on this competition to find a design team to help us deliver our vision for the future of Bird College. This is a thrilling moment in time, for us, and we are excited about not only the end result but the journey that we are embarking upon. RIBA has been fantastic in helping us this far and I have no doubt will hand hold us all the way to the conclusion’.
For further details about the Bird College Competition and how to register for the competition please visit www.architecture.com/competitions and follow the link to Live Competitions. Please note that the deadline for receipt of Expressions of Interest is 2.00pm on Wednesday 12 October 2011.
OFFICIAL LINK
4th Advanced Architecture Contest: City Sense
Institute for Advanced Architecture of Catalonia and HP
The aim of the competition is to promote discussion and research through which to generate insights and visions, ideas and proposals that help us envisage what the city and the habitat of the 21st century will be like.
The competition is open to architects, engineers, planners, designers and artists who want to contribute to progress in making the world more habitable by developing a proposal capable of responding to emerging challenges in areas such as ecology, information technology, architecture, and urban planning, with the purpose of balancing the impact real-time data collection might have on sensor-driven cities.
The competition jury, which is composed of architects, professionals in a wide range of fields and directors of some of the world's foremost architecture schools, is looking for outstanding proposals at any scale, for any city in the world. Competition entries should be submitted via the Internet on Smart Cities, Eco neighborhoods, Self-sufficient buildings, Intelligent homes or any other proposal that analyzes the phenomena of sensor-driven cities and intelligent behavioural systems.
The proposal should include whatever texts, videos, drawings and other images may be needed to make it fully understandable.
.Free Registration
No fee or other payment will be required of those entering the competition
Registration Deadline
09/26/2011
Submission Deadline
09/26/2011
OFFICIAL SITE LINK
Read More...
The aim of the competition is to promote discussion and research through which to generate insights and visions, ideas and proposals that help us envisage what the city and the habitat of the 21st century will be like.
The competition is open to architects, engineers, planners, designers and artists who want to contribute to progress in making the world more habitable by developing a proposal capable of responding to emerging challenges in areas such as ecology, information technology, architecture, and urban planning, with the purpose of balancing the impact real-time data collection might have on sensor-driven cities.
The competition jury, which is composed of architects, professionals in a wide range of fields and directors of some of the world's foremost architecture schools, is looking for outstanding proposals at any scale, for any city in the world. Competition entries should be submitted via the Internet on Smart Cities, Eco neighborhoods, Self-sufficient buildings, Intelligent homes or any other proposal that analyzes the phenomena of sensor-driven cities and intelligent behavioural systems.
The proposal should include whatever texts, videos, drawings and other images may be needed to make it fully understandable.
.Free Registration
No fee or other payment will be required of those entering the competition
Registration Deadline
09/26/2011
Submission Deadline
09/26/2011
OFFICIAL SITE LINK
Architecture competion august 2011
eVolo Magazine
is pleased to invite architects, students, engineers, designers, and artists from around the globe to take part in the eVolo 2012 Skyscraper Competition Registration Architects, students, engineers, and designers are invited to participate in the competition.
We encourage you to have multidisciplinary teams.
Participants must register by January 17, 2012. Early Registration: US $65 until November 15, 2011. Late Registration: US $85 from November 16, 2011 to January 17, 2012. One registration = One project Participants may submit various projects, but must register each entry. There is no limit as to the number of participants per team. Individual entries are accepted.
Schedule
June 27, 2011 – Competition announcement, registration begins, acceptance of questions. November 7, 2011 – Deadline for submitting questions. November 15, 2011 – Early registration deadline November 30, 2011 – Answers to questions posted on website January 17, 2012 – Late registration deadline January 24, 2012 – Project submission deadline (23:00 hours US Eastern Time) February 27, 2012 –
Winners’
announcement Awards 1st place – US $5000 2nd place – US $2000 3rd place – US $1000 Winners and special mentions will be published in several print magazines including eVolo_06.
OFFICIAL SITE LINK
Read More...
is pleased to invite architects, students, engineers, designers, and artists from around the globe to take part in the eVolo 2012 Skyscraper Competition Registration Architects, students, engineers, and designers are invited to participate in the competition.
We encourage you to have multidisciplinary teams.
Participants must register by January 17, 2012. Early Registration: US $65 until November 15, 2011. Late Registration: US $85 from November 16, 2011 to January 17, 2012. One registration = One project Participants may submit various projects, but must register each entry. There is no limit as to the number of participants per team. Individual entries are accepted.
Schedule
June 27, 2011 – Competition announcement, registration begins, acceptance of questions. November 7, 2011 – Deadline for submitting questions. November 15, 2011 – Early registration deadline November 30, 2011 – Answers to questions posted on website January 17, 2012 – Late registration deadline January 24, 2012 – Project submission deadline (23:00 hours US Eastern Time) February 27, 2012 –
Winners’
announcement Awards 1st place – US $5000 2nd place – US $2000 3rd place – US $1000 Winners and special mentions will be published in several print magazines including eVolo_06.
OFFICIAL SITE LINK
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)